,
Steeds als ze de natuur in gaat, geniet van haar schoonheid en zich omgeeft met haar dieren zal de eenzaamheid plaats maken voor het gevoel van verbondenheid.
(Lichtwereld)
Eenzaam en somber
Inge: Charlotte is een vlotte, actieve vrouw van middelbare leeftijd. Ze leeft haar leven hartstochtelijk en vol energie, praat gemakkelijk, maakt met iedereen contact en wanneer ze in de ruimte is, is ze ook werkelijk aanwezig. Ze is niet iemand die onopgemerkt blijft.
Maar zodra ze niet meer onder de mensen is en zich terugtrekt in haar huis voelt ze een diepe eenzaamheid opkomen; somberte, kou en verdriet. Een neerslachtigheid maakt zich van haar meester waarin ze zich wanhopig afvraagt waarom ze zich niet verbonden kan voelen, met niemand. Ze voelt liefde voor haar naasten en zorg en verantwoordelijkheid voor haar huisdieren, maar geen verbondenheid. Ze kan er wanhopig van worden.
Ze weet dat er meer is tussen hemel en aarde en dat zij als persoon meer is dan haar lichaam. Ze weet dat haar intuïtie scherp is, maar waarom kan ze zich dan niet verbonden voelen en waarom overvalt haar steeds die eenzaamheid en somberte? Soms zelfs zo erg, dat ze geen zin meer in het leven heeft.
Ze voelt zich nergens thuis. Eigenlijk heeft ze zich nog nooit ergens thuis gevoeld, nooit ergens welkom gevoeld. Vanaf dat ze zich kan herinneren, voelt ze zich ongewenst. Haar vader had haar moeder verlaten toen ze nog in de baarmoeder was. Haar moeder stond er alleen voor toen Charlotte werd geboren; ze moest haar zoontje van 4 en haar baby alleen verzorgen en ook nog de kost verdienen. Charlotte voelde zich al snel teveel.
Ze had van kinds af aan al een intens gevoelsleven. Hoog gevoelig. maar ook hartstochtelijk, wild en onstuimig. Niet het brave stille kindje wat de leraren graag zagen. ‘Rotkind’, zo noemde haar leraar van de basisschool haar zelfs. En het gevoel ongewenst te zijn, werd nog sterker. Ze trok ze zich terug; onbegrepen, onveilig, eenzaam.
‘Waarom kan ik me niet verbonden voelen’, vroeg ze zich in alle wanhoop af?
Als ik haar Totale Zelf (TZ) in een QM-hypnose vraag om het woord te nemen, laat hij haar een leven zien buiten tijd en ruimte.
Inge: Kan je beschrijven wat je waarneemt?
Charlotte: Ik ben een jonge vrouw en loop in de natuur. Ik ben alleen en zie veel groen en bergen om me heen. Ik woon in de buurt en het is heel eenvoudig waar ik woon. Ik woon daar alleen.
Inge: Wat doe je overdag voor je levensonderhoud?
Ik verzorg dieren en verbouw groenten om te eten. Ik voel me goed en ben gelukkig. Mijn lichaam voelt ook gezond.
Inge: We verlaten deze plek en gaan vooruit in hetzelfde leven naar een belangrijke dag. Beschrijf eens wat je waarneemt.
Het is prachtig hier. Ik sta vlak voor een houten cabin. Ik ben aan het genieten want het is hier heel mooi. Ik ben er alleen, er is verder niemand behalve de dieren.
Inge: En waarom is deze dag zo belangrijk?
Volgens mij zijn mijn ouders net gestorven. Nu ben ik helemaal alleen. Ik voel me eenzaam, maar ik heb dieren en genoeg werk met het verbouwen van de groenten.
Inge: Dan verlaten we dit leven. Je bent nu overgegaan en wanneer je terugkijkt naar het voorbije leven met heel veel dieren om je heen en groenten die je verbouwt, wat heb je van dit leven geleerd?
Dat ik het alleen kan en dat ik niemand nodig heb. Het doel van mijn leven was te leren voor mezelf te zorgen en daar ben ik goed in geslaagd. Dat heb ik in dat leven geleerd.
Inge: We drijven nu weg van dat leven en we laten de energie achter. We richten nu het woord tot het Totale Zelf (TZ).
“U heeft Charlotte een leven laten zien waarin ze als vrouw alleen is en leeft in een heel mooi landschap, mooie natuur door bergen omringd. Overdag houdt ze zich bezig met de verzorging van dieren en met het verbouwen van groenten. Waarom is dit leven belangrijk om aan Charlotte te laten zien?”
TZ: Omdat de kracht in haar zit en die heeft ze kunnen ervaren in dit leven. Rust, natuur en dieren, dat is wat haar kracht geeft. Dat is waar ze zich bij zichzelf voelt. Daar hoort ze thuis en daar voelt ze zich verbonden.
Inge: Ze heeft de vraag opgeschreven: “Waarom voel ik me niet verbonden in het huidige leven. Wat moet ik doen om mij verbonden te voelen met mijzelf en met de wereld om mij heen?” Heeft u het antwoord gegeven met het laten zien van dit leven?
TZ (lacht): Dat heb ik inderdaad gedaan door dit leven te laten zien.
Inge: Intussen rollen de tranen over de wangen van Charlotte, tranen van diepe ontroering. Voor het eerst na meer dan 50 jaar voelt zij zich verbonden. Ze voelt warmte, heel veel warmte. Voor het eerst voelt ze zich niet meer eenzaam.
Steeds als ze de natuur in gaat, zich omgeeft met dieren en geniet van de schoonheid van de natuur maar ook als ze naar de geluidsopname luistert met de beschrijving van het leven in de natuur, zal de eenzaamheid plaats maken voor het gevoel van verbondenheid. Ze zal weer warmte voelen en het gevoel verbonden te zijn met de diepe liefde in haar zelf en om haar heen. En langzaamaan zal de somberte verdwijnen…….
Zie ‘Vermoeid, somber, eenzaam’
Je moet aan jezelf werken want als je aan jezelf werkt, verandert je omgeving. De meeste mensen proberen hun omgeving te veranderen met de bedoeling dat hun leven dan verandert. Maar je moet jezelf veranderen, zodat je omgeving verandert. (Lees verder)
Zie: ‘Meditatie naar jouw waarheid’
Het gebied van waaruit je, je eigen leven neer kunt zetten. En waar jij kunt voelen wat voor jou goed is, wat voor jou belangrijk is. Wat jij zou willen doen, waar jij behoefte aan hebt. In dit gebied ligt de basis van jouw werkelijke zelf. (Lees verder)
Deel deze pagina
